Iniectorem sine aculeo et eius futurum recensere

Cum vitae qualitas melior fiat, homines magis magisque attentione ad vestimentum, cibum, domicilium et vecturam utuntur, et index felicitatis pergit crescere. Diabetes numquam unius hominis res est, sed coetus hominum. Nos et morbus semper in statu coexistentiae fuimus, et etiam dediti sumus ad solvenda et superanda morbos insanabiles ab hoc morbo causatos.

Ut omnes scimus, insulinum est optima via ad diabetam moderandam, sed non omnes diabetici insulinum utuntur, quia problemata physica vel psychica ab injectionibus insulini effecta diabeticos deterrent.

Accipe exemplum quod insulinum acu iniiciendum est, quod 50.8% aegrotorum inhibet. Postremo, non omnes timores internos de se acu pungendi superare possunt. Accedit quod non solum quaestio est acum pungendi.

Numerus aegrotorum diabeticorum in Sinis ad 129.8 miliones pervenit, primum locum in mundo obtinens. In patria mea, tantum 35.7% hominum diabete typo 2 laborantium therapia insulinica utuntur, maxima pars autem aegrotorum injectionibus insulinicis utuntur. Attamen, multae difficultates in injectione acus tradita adhuc non solutae manent, ut dolor durante injectione, aucta induratio subcutanea vel atrophia adipis subcutaneae, scalpturae cutis, sanguinis profluvium, residua metallica vel acus fracta ex iniectione impropria causata, infectio…

Hae reactiones adversae injectionis metum aegrotorum augent, quod ad perceptionem falsam curationis injectionis insulini ducit, fiduciam et obsequium curationi afficit, et ad resistentiam psychologicam insulini in aegrotis perducit.

Contra omnem spem, amici saccharini tandem impedimenta psychologica et physiologica superant, et postquam artem iniectionis perite didicerunt, proximum quod eis occurrit – mutatio acus – est ultima gutta quae amicos saccharinos conterit.

Inquisitio ostendit phaenomenon usus acus iterum adhibendae esse vulgatissimum. In patria mea, 91.32% aegrotorum diabeticorum phaenomenon usus acus insulini abiciendae iterum adhibendae habent, cum mediocri usu repetito cuiusque acus 9.2 vicibus, quorum 26.84% aegrotorum plus quam decies repetite adhibitae sunt.

Insulini residui in acu post usum repetitum crystallos formabunt, acum obstruent et iniectionem impedient, cuspidem acus hebescere faciens, dolorem aegroti augens, et etiam acus fractas, doses iniectionum imprecisas, tegumentum metallicum e corpore desquamans, laesionem textuum vel sanguinationem causando.

Acus sub microscopio

45

A diabete ad usum insulini ad injectionem acuum, omnis progressio cruciatus est hominibus diabete affectis. Estne bona via saltem ut homines diabete affecti injectiones insulini accipere possint sine dolore corporis tolerando?

Die XXIII mensis Februarii, anno MMXV, Organizatio Mundi Sanitarius (OMS) "Directrices OMS pro Injectionibus Intramuscularibus, Intradermalibus et Subcutaneis Syringarum Medicinae Tutarum" promulgavit, utilitatem securitatis syringarum exaggerans et affirmans injectionem insulini optimam rationem ad sanguinis saccharum moderandum nunc esse.

Deinde, commoda syringarum sine acus manifesta sunt: ​​syringae sine acus latam distributionem, celerem diffusionem, celerem et uniformem absorptionem habent, doloremque metum ab iniectione acus causatum eliminant.

Principia et commoda:

Syringa sine acus, principio "ictus pressorii" utens, liquorem in tubo medicamenti per microporos impellit, ita ut columna liquidi formetur per pressionem a dispositivo pressorio intra syringam sine acus generatam, ita ut liquor statim epidermidem humanam penetret et ad corpus subcutaneum perveniat. Sub cute diffuse distribuitur, celerius absorbetur, et celeriter incipit agere. Celeritas ictus injectionis sine acus est valde rapida, profunditas injectionis est 4-6 mm, nulla sensatio formicationis manifesta est, et stimulatio ad terminationes nervorum est minima.

Schema injectionis acus et injectionis sine acus

46

Eligere bonam seringam sine acus est secunda garantia aegris iniectionis insulini accipientibus. Ortus seringae sine acus TECHiJET sine dubio evangelium est amatorum sacchari.


Tempus publicationis: Oct-XVIII-MMXXII